10-29 września 1901 r. - Siostry opuszczają Wersal. 29 września był dniem wyjazdu ostatniej grupy.
Rok 1901-03 - pobyt w Cieklinie.
Do Cieklina siostry zaczęły przybywać od 23 września 1901 r.
Budowa klasztoru była dopiero w projekcie, dlatego początkowo zatrzymały się w opuszczonym dworku, który był własnością panien Norbertanek z Krakowa. W nim urządziły kaplicę. Włączyły się w katechizację dzieci w parafii. Siostry uczyły parafianki szycia, kroju, haftu.
14 czerwca 1902 r. ks. kanclerz Wiejowski położył kamień węgielny pod budowę klasztoru w Jaśle.
17 maja 1903 r. bp J. S. Pelczar poświecił kamień węgielny pod budowę kościoła.
17 października 1903 r. Siostry Wizytki osiedliły się w Jaśle.
Od 13 października rozpoczęła się przeprowadzka z Cieklina do Jasła.
27 października w uroczystość św. Małgorzaty Marii Alacuoqe Zgromadzenie rozpoczęło życie w Jaśle.
Na te okoliczność bp J. S. Pelczar nadesłał swoje błogosławieństwo z zachętą dla Sióstr do gorliwego praktykowania cnót zakonnych. Siostry zajmowały się służbą Bożą, a także podobnie jak to czyniły w Wilnie i Wersalu, kształceniem i wychowaniem dziewcząt na dobre katoliczki i Polki. W tym celu w 1904 r. otworzyły pensjonat.
14 października 1904 r. bp Pelczar ustanowił kanonicznie klauzure papieską. Przy tej okazji powiedział do księży: "Szczęśliwy jestem nie tylko dlatego, że siostry przyjąłem do swej diecezji, ale i do swego serca". I rzeczywiście do końca życia dawał tego dowody, troszcząc się po ojcowsku o sprawy duchowe i materialne Zgromadzenia.
We wrześniu 1909 r. przyjaciel rodziny s. Marii Magdaleny Hrabowsky przysłał z Paryża duży obraz Objawienia Najświętszego Serca Pana Jezusa. Obraz ten uratowany przed zburzeniem kościoła w 1944 r. znajduje się obecnie w ołtarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Krewni s. Józefy Ksawery z Wilna - państwo Piotrowiczowie ofiarowali wierną kopię obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej. Obraz ten jest otaczony wielką czcią sióstr i wiernych.
Pierwsza wojna światowa - rok 1914-18.
Głód, zimno w klasztorze nieogrzewanym przy 20-stopniowym mrozie i epidemia, powodowały dużą śmiertelność sióstr. W okresie wojennym ojcem duchownym sióstr był bł. ks. Jan Balicki.
Aktem Rządu Cywilnego Ziem Wschodnich z 10 grudnia 1919 r. klasztor wileński został przywrócony Wizytkom, jako prawnym właścicielkom.
30 lipca 1921 r. - dzień refundacji klasztoru Sióstr Wizytek w Wilnie przez siostry jasielskie.
Druga wojna światowa 1939-45.
Okupanci zaraz po wkroczeniu do Jasła zajęli część klasztoru dla swojego wojska. Kilka razy groziło siostrom wysiedlenie. Stało się to rzeczywistością w styczniu 1944 r., gdy wojsko niemieckie zarekwirowało cały klasztor na szpital.
Siostry przeniosły się na kapelanię, klasztor i Jasło od razu były przez Niemców przeznaczone na całkowite zniszczenie. Później schronienie otrzymały u zacnych gospodarzy w Przysiekach i Siedliskach. Tam słyszały odgłosy detonacji wysadzanego klasztoru 22 grudnia i kościoła 23 grudnia 1944 r.
Po 3 miesiącach tułaczki siostry zamieszkały w części klasztoru, ofiarowanego im przez siostry bernardynki w Zakliczynie.

cdn.