W Szkole Podstawowej nr 3 w Łochowie 12 września miało miejsce szczególne wydarzenie dla miejscowej wspólnoty Przyjaciele Oblubieńca. Mianowicie byliśmy gospodarzami pierwszej w historii sesji formacyjnej regionu drohiczyńskiego wspólnoty.
Konferencje głosił dla nas ks. Krzysztof Kralka, moderator generalny. Wraz z nim przyjechała Marta Mendrek, dotychczasowa regionalna. Na nasze zaproszenie odpowiedziało ok. 50% regionu, a więc w rezultacie było nas ponad 130 osób. Z radością powitaliśmy także księży – pasterzy naszych wspólnot: ks. Arkadiusza Siergiejuka z Łochowa, ks. Daniela Jankowskiego z Węgrowa, ks. Mariusza Woltańskiego z Siemiatycz oraz ks. Mirosława Połoka z Sarnak.
Celem tego dnia było zaprezentowanie wspólnoty, byśmy wiedzieli, gdzie zakorzeniamy się, by wrastać w wierze. Poznaliśmy historię powstania wspólnoty, znaki oraz ich symbolikę, m.in. ikonę przyjaciela z Oblubieńcem, która towarzyszy nam na każdym spotkaniu. Przedstawiono nam tożsamość wspólnoty, a więc etymologię nazwy (wyjaśnienie w 24. rozdziale Księgi Rodzaju) i profil przyjaciela Oblubieńca, którego zadaniem jest rozkochiwanie Kościoła-Oblubienicy w Jezusie Chrystusie-Oblubieńcu poprzez formację własną i ewangelizację. Wielu osobom zapadło w pamięć zdanie, że tak jak Jan Chrzciciel, patron naszej wspólnoty, nie możemy skupiać uwagi na sobie, ale mamy wskazywać, że to Jezus jest Barankiem Bożym. Ks. Kralka dokładnie wyjaśnił także strukturę i strategię powstawania i funkcjonowania wspólnot oraz program formacyjny na różnych szczeblach formacji.
Ten dzień był także czasem integracji i wzajemnego poznania się członków 6 wspólnot naszego regionu. W diecezji drohiczyńskiej są to: Łochów, Węgrów, Siemiatycze i Sarnaki oraz w diecezji siedleckiej – Borowie i Skórzec. Doświadczyliśmy, że nie jesteśmy odrębnymi, małymi wspólnotami, ale uczestniczymy w wielkim dziele o zasięgu diecezjalnym, ogólnopolskim, sięgającym także poza granice kraju. Na chwilę obecną istnieją 62 wspólnoty, zrzeszające ok. 6,5 tys. osób. Mieliśmy okazję wymienić się doświadczeniami bycia we wspólnocie oraz tym, jak nasze wspólnoty funkcjonują na co dzień. Nie zabrakło wspólnej modlitwy. Mimo deszczu całość odbywała się w pogodnej i przyjacielskiej atmosferze, pełnej żartów, anegdot oraz radosnej twórczości naszych wspólnot. Kulminacyjnym momentem była Msza św. o godz. 18, sprawowana w kościele parafialnym w Łochowie. Paulina Podgórska, regionalna regionu drohiczyńskiego
Nie ma znaczenia wiek, płeć czy zawód – tutaj każdy może odnaleźć swoje miejsce
Wspólnota Odnowy Życia Chrześcijańskiego Nowe Jeruzalem, działająca przy parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej na krakowskim Kazimierzu, świętuje swój srebrny jubileusz. Od 16 września 1992 r. spotkania modlitewne u ojców augustianów odbywają się nieprzerwanie co piątek o godz. 19
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Ksiądz Kardynał darzył świętowojciechowe Gniezno szczególną życzliwością, bywał w nim wielokrotnie i prawie każdego roku przyjeżdżał do Polski na uroczystości ku czci naszego Patrona - napisał abp Wojciech Polak w liście kondolencyjnym przesłanym na ręce abp. Jana Graubnera, metropolity praskiego, po śmierci śp. kard. Dominika Duki.
Ksiądz Kardynał darzył świętowojciechowe Gniezno szczególną życzliwością, bywał w nim wielokrotnie i prawie każdego roku przyjeżdżał do Polski na uroczystości ku czci naszego Patrona - napisał abp Wojciech Polak w liście kondolencyjnym przesłanym na ręce abp. Jana Graubnera, metropolity praskiego, po śmierci śp. kard. Dominika Duki.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
