Braterstwo pozwala nam odkryć, że różnice są bogactwem, darem dla wszystkich! Żyjmy w braterstwie!
Papież Franciszek

„Zaatakujemy was w miastach… W dzień powszedni i kiedy będziecie świętować!” – wołają ci, którzy chcą wystraszyć.
„Unikajcie zgromadzeń, placów, ulic, samolotów, autobusów, kawiarni” – ostrzegają spowolnieni strachem.
Światowe Dni Młodzieży i zgromadzenia im towarzyszące przeczą lękowi. We wszystkich diecezjach spotkały się wielotysięczne grupy młodych chrześcijan z całego świata – by wyraźnie pokazać, jaką siłą jest Bóg, by pogłębić w sobie odporność na strach.
Dni w Diecezjach zmieniły nasze miasta w radosny, pogodny, zjednoczony i wolny ŚWIAT. Pełen wiary w miłosierną miłość Boga.
– Czy czujecie się bezpiecznie?
– Tak! Bo jest z nami Bóg. To On nas gromadzi,
„Cóż może zrobić mi człowiek? ...”
(Ps 118, 6a)

* * *

Ks. Adam Polak, diecezjalny duszpasterz młodzieży, jeden z koordynatorów diecezjalnych ŚDM:
Pobyt młodych organizowały diecezje, w każdym regionie wyglądało to trochę inaczej, jednak struktura jest jasna: czwartek młodzi spędzili w większości w parafiach i w dekanatach, w piątek program dla pielgrzymów był organizowany przez regiony duszpasterskie, rozpoczął się od czynienia pewnych dzieł miłosierdzia, jakiegoś uczynku miłosierdzia, np. w domach pomocy społecznej czy szpitalach. Ten dzień skończył wieczór miłosierdzia, czyli sakrament pokuty i pojednania we wszystkich regionach.
Sobota była dniem, kiedy wszyscy uczestnicy zjeżdżali się do Częstochowy, przeżywali dzień jedności, wspólnie z abp. Wacławem Depo, podczas Mszy św. na Jasnej Górze, a potem czuwania modlitewnego, przypominającego czuwanie z 1991 r. z papieżem Janem Pawłem II. Niedzielę spędzali w rodzinach i parafiach, w których gościli; wiele parafii zorganizowało w tym dniu specjalne festyny, przedstawienia, ogniska, a niektóre pozostawiły przestrzeń, by rodziny, które przyjęły młodych, pobyły i spędziły z nimi trochę czasu.
Częstochowa ogromnie cieszy się z tak licznej grupy młodych z różnych stron świata; piękny jest widok tłumu radosnych ludzi, którzy chodzą po ulicach, tańczą, śpiewają. Ich obecność zapala w mieszkańcach naszego miasta taki nowy entuzjazm. Kiedy wieczorem przechodziłem Alejami, mijałem ogromne grupy młodzieży z diecezji Lyon... Widać, że tu naprawdę coś się dzieje... Mam nadzieję, że Międzynarodowe Forum Młodych w Częstochowie będzie impulsem do ożywienia wiary naszych wszyst kich mieszkańców – niezależnie od wieku – a przede wszystkim młodzieży, ponieważ przy okazji ŚDM powstał gigantyczny ruch wolontaryjny, powstały w parafiach koła ŚDM, są w każdej parafii ludzie zaangażowani w to dzieło. Jak tylko duszpasterze dobrze wykorzystają ten moment – ten „dzień, który dał nam Pan” – to myślę, że będzie wszystko kwitło i owocowało w przyszłości.

Ks. Rafał Grzesiak, duszpasterz akademicki w Częstochowie, koordynator diecezjalnych ŚDM:
Sprawdziła się jedna rzecz, która była marzeniem, myślę, że nie tylko moim – to młodzi przygotowali młodym te dni w diecezji; to oni pakowali te wszystkie paczki, martwili się logistyką... Oczywiście, czuwali nad tym księża, jak anioły, ale spełnił się zamysł Jana Pawła II: Młodzi młodym. Ci pielgrzymi, którzy są w naszej archidiecezji, przyjechali z ogromną radością, otwartością, myślę, że w większości uczestniczyli już w ŚDM, bo wiedzą, o co chodzi. Podchodzą, zagadują, widząc księdza – nie czują się obco. My wszyscy się znamy, bo to charakteryzuje ŚDM: tam nie ma podziału ze względu na kolor skóry, wykształcenie czy coś innego. Jesteśmy braćmi i siostrami. Owoce? Myślę, że już je widać. Ci ludzie, którzy przez 2 lata zajmowali się organizowaniem spotkania na szczeblu diecezjalnym, tworzą wspólnotę, chcą się nadal spotykać i mogą służyć diecezji w późniejszych wydarzeniach. Ponadto rodziny, które przyjęły pielgrzymów, są szczęśliwe...

Ks. Łukasz Ciężkowski, opiekun 20-osobowej grupy młodzieży w wieku od 14-18 lat z Sankt Petersburga, która na Jasną Górę przybyła z siostrami urszulankami:
Przyjechaliśmy 19 lipca do Polski na ŚDM. Ponieważ nasza pielgrzymka trwa do 2 sierpnia, zaplanowaliśmy prócz Krakowa odwiedzić najważniejsze miejsca w kraju, trudno więc byłoby nie przybyć na Jasną Górę, przed oblicze Matki Bożej.

Dina, Sankt Petersburg:
Na Jasnej Górze jestem już po raz trzeci – ze względu na cudowną ikonę Matki Bożej. Dla nas, Rosjan, to jest niezwykłe zdarzenie, dlatego że będąc w Petersburgu, nie czujemy, że spotkanie młodych może być czymś tak wielkim, bo jest nas tam bardzo mało. A kiedy tutaj jesteśmy, widzimy tylu różnych ludzi z różnych zakątków świata, uświadamiamy sobie, że jest to coś wyjątkowego.

Nikita, Sankt Petersburg:
Jestem dumny, że mogę już drugi raz być w Polsce, na Jasnej Górze. Wiara jest częścią mojego życia; jestem katolikiem od dzieciństwa i nie wyobrażam sobie życia bez wiary! Dobrze, że tutaj widzimy przyjaciół, znajomych, którzy są katolikami, a w Rosji będziemy zapraszać naszych rosyjskich kolegów do Kościoła katolickiego (tłumaczenie).
Ks. Łukasz wyjaśnia, że w Rosji każdy sam sobie wybiera wiarę; niewiele dzieci rodzi się w rodzinach, w których rodzice są katolikami. Ci, którzy tu przyjechali, pochodzą z rodzin katolickich, są w mniejszości. To jest ich wybór.

Wietnamka Ji:
Jestem pierwszy raz w Polsce, więc wszystko jest dla mnie nowe. Ludzie są bardzo przyjaźni; w zeszłym tygodniu byłam w Krakowie, gdzie zobaczyłam dużo kościołów, dużo piękna wokół – i to wszystko jest dla mnie niespodzianką. Studiuję komunikację, pracowałam kiedyś przy organizacji iventów, zawsze chciałam zobaczyć, jak wygląda organizacja takich imprez katolickich od środka i Pan Bóg pozwolił mi spełnić to marzenie. Jestem więc tutaj i pomagam jako wolontariuszka.

Teresa Romańczyk, Kanadyjka pochodzenia polskiego, urodzona w Polsce:
Mieszkam 21 lat w Kanadzie – od 5. roku życia. W Częstochowie jestem z grupą Emmanuel z Kanady, przyjechałam na ŚDM do mojego kraju. Dotąd przyjeżdżałam do Polski odwiedzić rodzinę, teraz mam okazję moim znajomym pokazać mój kraj. Dzięki temu bardziej mnie rozumieją, to, dlaczego tak kocham Polskę. A tę miłość do Polski i patriotyzm przekazali mnie i mojej siostrze nasi rodzice. W domu zawsze wszystko było i jest „po polsku”. Kanadyjczycy są ciekawi świata, chcą poznawać inne kraje, wiedzieć o nich jak najwięcej, więc kiedy mnie pytają o Polskę, chętnie opowiadam. Rodzice przekazali mi też wiarę. Będąc tu, w Częstochowie i w Krakowie na ŚDM, bardzo liczę na pogłębienie swojej wiary, cieszy mnie przebywanie w otoczeniu ludzi, którzy wierzą lub poszukują swojego miejsca w świecie.

Rami Kamel, Egipt:
To wspaniałe przeżycie być z tyloma ludźmi i modlić się razem na różańcu. Czuję się, jakbym był w domu, w którym jest wiele narodów, ale jest jeden Bóg. I to Chrystus nas jednoczy! Wszyscy jesteśmy w Nim zjednoczeni.

Ks. Jan Różycki, Warszawa:
Na tym polu przed Jasną Górą widać flagi ze wszystkich niemal krajów. To jest wielkie świadectwo wiary, że jest tylu ludzi wierzących na świecie.
Myślę, że to świadectwo jest dzisiaj światu bardzo potrzebne. Widać, że młodzi ludzie chcą czegoś więcej niż to, co im proponuje współczesny świat. Chcą Boga.

Karina, Częstochowa:
W tradycji polskiej jest pielgrzymowanie, więc cudownie, że razem z grupami ludzi z różnych krajów: z Belgii, Francji, Egiptu, Macedonii, mogliśmy pielgrzymować z naszego Międzynarodowego Forum Młodych przed ŚDM. To pielgrzymka świata! Jej celem jest zawierzenie się Matce Bożej na ŚDM, na całą naszą przyszłość, na całe życie. Najważniejsze, że możemy przyjść do Matki Bożej i podziękować Jej za ŚDM w Polsce i za to, że tylu młodych ludzi chce żyć przy Jezusie, przy Maryi. To jest nadzieja tego świata! To jest niesamowite, gdy wszyscy śpiewamy jednym głosem, gdy mury wręcz się trzęsą! Czuje się jedność; o tym mówi Papież, że tylko w jedności, w komunii możemy zmienić coś na tym świecie. To się dzieje także tu, w Częstochowie, a my mamy szczęście tu być.

Anne-Fleur, Francja:
Jestem z pokolenia Franciszka, i bardzo chciałam być w Częstochowie, bo moi rodzice zaręczyli się tu, podczas ŚDM w 1991 r. Oni są pokoleniem Jana Pawła II.

* * *

Przedziwne jest zjawisko gromadzenia się ludzi – ono samo staje się faktem historycznym, wpisanym konkretnego dnia, miesiąca i roku. To spotkanie może się przerodzić w charyzmat, a więc dar udzielony nie tylko poszczególnym osobom, ale przede wszystkim ze względu na wspólnotę.

Chrystus postanowił, by Kościół był zbudowany na Piotrze. To jest również nasze zadanie, aby z Piotrem naszych czasów – Ojcem Świętym Franciszkiem wyznać wiarę w Chrystusa – jedynego Pana i Zbawiciela.

Abp Wacław Depo Z homilii na otwarcie Międzynarodowych Dni Młodych w Częstochowie

* * *

Pierwszym naszym darem, ale jednocześnie zadaniem jest błogosławieństwo, które zostało wybrane przez Ojca Świętego Franciszka – „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”... To nie jest przypadek, że przez te trzy lata przygotowywaliśmy się kolejnymi błogosławieństwami z ludźmi młodymi, np. „Błogosławieni czystego serca…” czy „Błogosławieni ubodzy…”, bo to ma swoją kontynuację w samej łasce Bożej, która zostaje nam dana na ten dzień, na ten czas. A to, że kolejne pokolenie potrzebuje potwierdzenia znalezienia się w świetle łaski Bożej, w tym przypadku w tajemnicy Bożego Miłosierdzia, to jest nasze kolejne zobowiązanie, dlatego że my łaskę Bożą uprzedzającą otrzymujemy ciągle – poprzez dar życia, poprzez codzienne sytuacje naszego życia. A co dopiero powiedzieć o naszych zadaniach wobec innych ludzi, którzy czekają na to, aby się tą łaską podzielić z nimi i ją podarować...

Abp Wacław Depo Z wypowiedzi po Mszy św. na otwarcie Międzynarodowych Dni Młodych w Częstochowie