Po raz kolejny na zaproszenie studentów Akademii Techniczno-Humanistycznej w murach tej bielskiej uczelni gościł o. Adam Szustak OP. W największej auli, która była szczelnie wypełniona słuchaczami, dominikanin wygłosił 24 listopada wykład „Ogród zamknięty”. Spotkanie zorganizowali przedstawiciele bielskiego Duszpasterstwa Akademickiego i młodzi ludzie z University Christian Outreach, należący do bielskiej wspólnoty "Miasto na Górze".
Dominikanin przypomniał, że biblijny obraz rajskiego Edenu odwołuje się do rzeczywistości idealnej, zanim idealny mężczyzna i idealna kobieta pozbawieni zostali z powodu grzechu powrotu do „ogrodu”.
Zakonnik przekonywał, że odkrycie drogi i wejścia do „zamkniętego ogrodu” jest możliwe. „Możemy odkryć ten obraz na nowo. Problem w tym, że dzisiejszy świat nam tego nie ułatwia. W tym świecie bardzo często facet to nie facet, a kobieta to nie kobieta” – zaznaczył mówca, który opisywał następnie idealne cechy kobiety i mężczyzny, jakie Bóg im dał „na początku”.
„Wracajcie do zamkniętego ogrodu. Pan Jezus go dla was na nowo otworzył!” – zaapelował na koniec.
Od piątku do niedzieli (20-23 listopada) ten znany i ogromnie popularny duszpasterz prowadził rekolekcje w pallotyńskim kościele pod Szyndzielnią. Świątynię tłumnie wypełnili wierni – zarówno z parafii jak i wielu przyjezdnych. Rekolekcje odbywały się pod hasłem „Świętość z odzysku”.
O. Szustak jest wędrownym kaznodzieją. Jego konferencji i kazań słuchają ludzie na całym świecie. Jest autorem m.in. „Pomarańczarni”, na którą co tydzień uczęszczały setki studentów zainteresowanych rozważaniami Księgi Pieśni nad Pieśniami. Dużą popularnością cieszyły się też prowadzone przez niego liczne rekolekcje internetowe. Na portalu zarejestrowano setki tysięcy odsłuchań.
O. Adam Szustak OP urodził się 20 lipca 1978 r. w Myszkowie. Do zakonu dominikanów wstąpił w 1999 r. Pierwsze śluby zakonne złożył 18 sierpnia 2000 r. a wieczyste 18 kwietnia 2004 r. Święcenia kapłańskie w Zakonie Braci Kaznodziejów przyjął 4 grudnia 2004 r. Był m.in. duszpasterzem akademickim DA „Beczka” w Krakowie. Jest autorem kilkunastu książek i audiobooków.
Rekolekcje to okazja do modlitwy, refleksji i zbliżenia się do Boga.
Życie każdego chrześcijanina powinno opierać się nie tylko na radościach. Dlatego też Wielki Post, czas umartwienia, jest doskonałą okazją do tego, by zatrzymać bieg życia, by zwolnić i zastanowić się nie tylko nad pamiątką ukrzyżowania Pana Jezusa, ale i nad własnym postępowaniem. Takie chwile sprawiają, że Bóg staje się bliższy, namacalny i bardziej ludzki.
Przypomnij sobie słowa Matki Bożej z Fatimy o konieczności odmówienia przez Franciszka Marto wielu różańców. Wizjoner do końca swego krótkiego życia odmawiał tę modlitwę codziennie, wielokrotnie. Odchodził na bok, by nienagabywany do zabaw z rówieśnikami sięgać po różaniec. Nie chciał biegać wokół spraw tego świata, chciał biec do Nieba. Jego różaniec był „wędrówką”.
Długa wędrówka – a ta jest właśnie taka – jest zawsze wysiłkiem. Jest nużąca, wiąże się nawet ze zmęczeniem i bólem. Wszystko rekompensuje perspektywa osiągnięcia wyznaczonego celu. W przypadku różańca-wędrówki jest podobnie. Nie jest on przyjemnością, lecz trudem drogi. Nie musisz go nawet lubić! Możesz traktować go jako pokutę i właśnie to przede wszystkim ofiarować Niebu. Bo łatwo jest robić to, co lubimy, co sprawia nam przyjemność. Wiele większą zasługę ma ten, kto umie się przemóc, zmotywować i wykonać rzeczy wiążące się w wysiłkiem i cierpieniem. Każdy paciorek jest jak kolejny mały krok w stronę Nieba. Niebawem znajdziesz się tak blisko niego, że zauważysz zmiany. Coś z niebieskiego światła zacznie Cię nasączać, z wolna zaczniesz dostrzegać, że stać Cię na rzeczy tak niemożliwe jak zapomnieć głębokie urazy czy przebaczyć wielkie krzywdy… Odmawiasz różaniec jako wędrówkę, a ten owocuje w Twoim życiu nie dzięki Twej modlitwie dającej Ci radość, zanurzającej Cię w kontemplacji Boga, lecz dzięki modlitwie, która jest wysiłkiem kroczenia pod górę, by z każdym krokiem znaleźć się bliżej Nieba. Nielubiony i nierozumiany różaniec jako akt pokuty? Tak, bardzo owocnej.
Ochotnicza Straż Pożarna w Kłobuczynie 18 i 19 października zorganizowała wystawę
Z okazji święta patronki kościoła w Kłobuczynie – św. Jadwigi Śląskiej tamtejsza Ochotnicza Straż Pożarna była organizatorem niezwykłej wystawy.
Ochotnicza Straż Pożarna w Kłobuczynie 18 i 19 października zorganizowała wystawę rękopisu z "Legendą obrazową o św. Jadwidze Śląskiej w interpretacji Stanisława Łękowskiego z Lubina".
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
