Bractwo w Krzeszowie powstało jako filia arcybractwa w Lilienfeld w Austrii. – Ono było modelowe dla innych bractw w monarchii habsburskiej. Nowe wspólnoty przyjmowały nazwę, statuty i sposób organizacji z macierzystego arcybractwa – mówi Barbara Skoczylas-Stadnik, historyk sztuki. – Do tego bractwa należeli członkowie rodziny cesarskiej, biskupi, opaci oraz prości ludzie różnych stanów. Bractwo miało bowiem formułę otwartą – dodaje p. Barbara.

Warto podkreślić, że w 2. poł. XVII wieku Krzeszów był ośrodkiem kontrreformacji na Śląsku. Zatem jednym z zadań członków Bractwa była rekatolizacja tych terenów, m.in. poprzez nowy kształt duszpasterstwa. – Już wtedy dopuszczono do głosu laikat, który realizował ideę kapłaństwa powszechnego pod kierunkiem opata Rosy – podkreśla historyk sztuki. Dzięki temu Krzeszów stał się ośrodkiem modlitwy, ale też ośrodkiem sztuki sakralnej i ośrodkiem wydawniczym. Tu wydawano teksty sławiące postać św. Józefa, modlitewniki oraz teksty dotyczące życia duchowego.

– Najważniejszym celem Bractwa było szerzenie i umacnianie kultu Świętej Rodziny jako Trójcy Stworzonej (Jezus-Maryja-Józef), na wzór Trójcy Świętej. Ponadto członkowie Bractwa prowadzili dzieła miłosierdzia, zajmowali się nauczaniem dzieci. Konfraternia uczestniczyła także w pogrzebach i nabożeństwach za zmarłych, przypominając, że św. Józef jest patronem dobrej śmierci. Członkowie Bractwa nosili pierścień z inicjałami JMJ (Jezus-Maryja-Józef). Był on symbolem mistycznych zaślubin braci z Trójcą Stworzoną, której oddawali cześć i powierzali swoje ziemskie sprawy. Członkowie Bractwa spotykali się 12 razy w roku z okazji ważnych świąt. Odmawiali też Różaniec św. Józefa, który składał się z 60 paciorków na pamiątkę 60 lat życia na ziemi św. Józefa – zaznacza p. Barbara.

To właśnie z myślą o Bractwie opat Rosa w 1692 r. rozpoczyna budowę kościoła brackiego pw. św. Józefa. Angażuje do tego dzieła wspaniałych architektów i artystów, wśród nich Michaela Willmanna, zwanego śląskim Rembrandtem. – Ta świątynia stała się pomnikiem pobożności św. Józefa. W jej wnętrzu możemy podziwiać malowidła najwspanialszego artysty śląskiego baroku. Przesłanie religijne zawarte w wystroju kościoła nie ma odpowiednika w Europie, a może i na świecie – podkreśla p. Barbara.

Warto przypomnieć, że Bractwo rozwijało się bardzo dynamicznie w różnych częściach Europy. Po 25 latach istnienia Bractwa w Krzeszowie należało do niego już 43 tysiące osób, a w połowie XVIII wieku ponad 100 tysięcy.

Bractwo św. Józefa zawiesiło swoją działalność w 1810 r. podczas kasaty zakonów przeprowadzonej przez władze pruskie. Po 185 latach, 19 marca 1995 r., w diecezji legnickiej zostało ono reaktywowane przez pierwszego biskupa legnickiego Tadeusza Rybaka, a pierwszym rektorem ustanowiono ks. Władysława Bochnaka. Po jego śmierci następcą w funkcji rektora został ks. Marian Kopko, obecny proboszcz i kustosz krzeszowskiego sanktuarium.

Dziś członkowie Bractwa noszą specjalne aksamitne stroje, tj. togi i biret, oraz medal z wizerunkiem św. Józefa. Członkiem Bractwa może zostać każdy katolik cieszący się dobrą opinią, żyjący według zasad wiary katolickiej. Każdy nowo przyjęty członek Bractwa zostaje wpisany do Księgi Bractwa przechowywanej w Krzeszowie.

Więcej na temat Bractwa krzeszowskiego w rozmowie z Barbarą Skoczylas-Stadnik na stronie Radia Plus Legnica (www.legnica.fm) .