Wychowanie do wiary natomiast dotyczy zarówno najmłodszych, jak i dorosłych i wiąże się z kształtowaniem postaw i wartości w duchu nauczania Kościoła katolickiego. Odbywa się ono przez odpowiednie nauczanie, świadectwo życia, a także życie sakramentalne. Dużą rolę w tej kwestii pełni rodzina, która jest pierwszym i najważniejszym miejscem wychowania do wiary. To rodzice są pierwszymi nauczycielami wiary i ich zadaniem jest wprowadzenie dziecka w życie religijne, dlatego „dom rodzinny słusznie jest nazywany «Kościołem domowym», wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej”( KKK 1666).

Wśród elementów wychowania religijnego możemy wymienić katechezę, która jest „wychowywaniem w wierze dzieci, młodzieży i dorosłych; obejmuje przede wszystkim wyjaśnianie nauki chrześcijańskiej, podawane na ogół w sposób systematyczny i całościowy w celu wprowadzenia wierzących w pełnię życia chrześcijańskiego” (KKK 5). Katecheza, obok przekazywania wiedzy, ma prowadzić do żywej relacji z Bogiem.

Praktyki religijne wiążą się także z poznaniem wspólnoty parafialnej. To właśnie parafia „wprowadza lud chrześcijański do uczestniczenia w życiu liturgicznym i gromadzi go podczas tej celebracji; głosi zbawczą naukę Chrystusa; praktykuje miłość Pana w dobrych i braterskich uczynkach” (KKK 2179).

Pomocą w wychowaniu w wierze są sakramenty święte. Przyjmowanie ich przez dzieci jest wynikiem wysiłku włożonego przez rodziców, katechetów i kapłanów, którzy wprowadzają je w te sakramenty. Są one „skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Przez te znaki jest nam udzielane życie Boże” (KKK 1131).

W wychowaniu do wiary mogą się jednak pojawić różne problemy. Patrzymy na obecne czasy, gdzie rozwój techniki daje wiele możliwości, a współczesny świat ma do zaoferowania wiele, co nie zawsze przynosi korzyść życiu wiarą. Wyzwaniem są także sekularyzacja, różnorodność kulturowa czy zmieniające się wartości społeczne. Jednakże, jak podkreśla KKK: „Wiara jest bezinteresownym darem, którego Bóg udziela człowiekowi. (...) Aby żyć, wzrastać i wytrwać w wierze aż do końca, musimy karmić ją słowem Bożym oraz prosić Pana, aby przymnażał nam wiary; powinna ona działać «przez miłość», być podtrzymywana przez nadzieję i zakorzeniona w wierze Kościoła (KKK 162).

Można powiedzieć, że wychowanie do wiary jest procesem złożonym i obejmuje zarówno nauczanie, świadectwo życia, korzystanie z sakramentów świętych, jak i żywą relację z Panem Bogiem, a także zaangażowanie we wspólnotę parafialną.