Podstaszowskie Koniemłoty urzekają swoją długą i bogatą historią. Wioska stanowiła niegdyś część tzw. klucza rytwiańskiego - ogromnej połaci dóbr ziemskich, znajdującej się w posiadaniu największych polskich rodów magnackich. Ich właścicielami byli najpierw Łascy, po nich Zborowscy, a jeszcze później: Tenczyńscy, Opalińscy, Lubomirscy, Sieniawscy, Denhoffowie, Czartoryscy, Potoccy i Radziwiłłowie.
Z historycznych dokumentów wynika, że w XIII wieku Koniemłoty należały do klasztoru na Świętym Krzyżu. Według legendy, łysogórskim benedyktynom miał je nadać we władanie sam Bolesław Chrobry. Wiadomo na pewno, że w 1270 r. książę Bolesław Wstydliwy specjalnym dekretem oswobodził wioskę od obowiązku obsługiwania postojów, pogoni i wypraw wojennych. Na początku XVI stulecia skutkiem wymiany Koniemłoty dostały się w ręce dzierżawców Staszowa, którzy ofiarowali za nie klasztorowi inne włości. Zakonnicy zachowali jednak prawa kolatorskie względem miejscowej parafii i utrzymali je aż do kasaty konwentu na Świętym Krzyżu w roku 1819.
Kiedy erygowana zostawała parafia w Koniemłotach? Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Można domniemywać, że działo się to przed rokiem 1326. Z tego roku pochodzi pierwsza źródłowa wzmianka o tutejszym plebanie, którym był wówczas niejaki Zygfryd. Dwa lata później administrowanie parafią przejął ks. Jakub.
Początkowo stał we wsi kościół drewniany, o którym wspomina m.in. Jan Długosz. Świątynia ta spłonęła, a na jej miejscu w latach 1637-1649 ks. Łukasz Sokołowski wybudował nowy gmach w stylu późnego renesansu. Kilkanaście lat później obok kościoła stanął jeszcze dom plebański.
Najciekawszym fragmentem kościoła jest spoczywające na zrębach gotyckich prezbiterium, nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami. Pojawia się na nim bogata ornamentyka stiukowa określana mianem kalisko-lubelskiej.
Obecny wystrój świątyni to efekt jej odnowienia po pożarze w 1770 r. Późnobarokowy charakter ma ołtarz główny z obrazem Najświętszej Maryi Panny uchodzący dawniej za łaskami słynący. Charakterystycznym fragmentem architektury kościoła w Koniemłotach jest 26-metrowa, przylegająca do fasady zachodniej wieża, do której dotyka okrągła baszta. Obok świątyni stoi budynek klasztorny. Tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej dobudowano kościołowi dodatkową nawę, według projektu wybitnego polskiego architekta z tamtego okresu - Stefana Szyllera.
Centralny plac Koniemłotów nosi imię ks. Romana Kotlarza, który tu właśnie 17 października 1928 r. przyszedł na świat. Ten bohaterski kapłan-męczennik był przez ostatnie lata życia proboszczem parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Pelagowie. W czasie wydarzeń „radomskiego czerwca” 1976 r. wspierał strajkujących robotników z Zakładów Mechanicznych „Łucznik”. Ze schodów kościoła Świętej Trójcy błogosławił ciągnącym ulicami manifestantom. Po brutalnej pacyfikacji strajków, dokonanej przez oddziały ZOMO i MO, w swej pelagowskiej parafii wraz z wiernymi modlił się za pobitych, aresztowanych i usuwanych z pracy robotników. W kazaniach bezkompromisowo domagał się szacunku dla człowieka i jego pracy, piętnował kłamstwo i niesprawiedliwość. Ks. Kotlarz został poddany brutalnym represjom przez Służbę Bezpieczeństwa. Wielokrotnie nachodzony w swoim domu, był katowany i upokarzany. Na skutek skrajnego wyczerpania w sierpniu 1976 r. trafił do szpitala, gdzie zmarł niedługo potem. Jego pogrzeb odbył się w rodzinnych Koniemłotach i przerodził się w wielką patriotyczną manifestację.